In de ban van Ghana

Hier ben ik dan, in het verre en vooral warme Ghana!

Alles is hier zo anders, de natuur, de mensen, de cultuur,... Zelfs smaken, kleuren, klanken, geuren, ... lijken anders. En toch voel ik me hier al helemaal thuis...
Het is toch gek hoe snel ne mens zich aanpast he? Ik ben hier nu nog maar een paar dagen en ik eet al een of ander slijmerig soepeke met een beetje smakeloos deeg, uiteraard met mijn handen en op de grond zittend alsof ik geen pasta's of durums ken... Ook wassen doe ik moeiteloos met een emmer water alsof ik nooit van het bestaan van een douche of bad heb afgeweten.. En denken doe ik ondertussen al volledig in het Engels!

Het leven hier klinkt nu misschien wel heel primitief maar dat valt eigenlijk heel goed mee. Tamale is een redelijk grote stad, ik verblijf ook in een redelijk groot huis waar ik mijn eigen kamer heb.
Het gastgezin waar ik verblijf is trouwens super! Stella, mijn "hostmother" is heel lief en vriedelijk. Alfred, mijn "hostfather" ook. Hij is trouwens dokter en werkt in het ziekenhuis achter de hoek, dus maak u geen zorgen, ik zit hier veilig :-) Ze hebben twee kinderen, Isabella (5) en Elton (2) en er logeert ook een nichtje, Rahima (9). Ze zijn alledrie super! De eerste dag was wel wat onwennig, ik kwam 's avonds laat aan (na die lange busrit, mannekelief; 14u aan een stuk ben ik dooreengeschud geweest...) en toen kreeg ik mijn eerste Ghanese gerecht voorgeschoteld. Bweuk... Ik voelde me super onbeleefd en onvriendelijk want hun eten betekent heel veel voor hun en je merkte dat ze hard hun best gedaan hadden.. Maar hoe graag ik ook wou en hoe hard ik ook probeerde ik kreeg dat echt niet binnen... (Lotteke, gij zou dees ni overleven denk ik...)

Gelukkig was de volgende dag was veel leuker. Stelle heeft fotoalbums van de kinderen laten zien, en 's avonds hebben we lang buiten zitten praten, was heel gezellig. Ik weet niet meer hoe we erop kwamen maar ineens ging het over Michael Jackson en voor ik het wist zaten we samen "heal the world" te zingen!!! Super toch :-)) Ook met mijn "broertje" en "zusjes" ( Rambo en Lotte; no offence, jullie zijn onvervangbaar ;-)) heb ik me al goed geamuseerd. Samen water gaan halen, spelen, lachen, haar kammen,... heel leuk!

Vandaag ben ik met Jemima, de stad wat gaan verkennen. Jemima werkt voor CID Ghana, de organisatie die mij geplaatst heeft. Zij is ook degene die mij op de luchthaven is komen afhalen. Ze is super grappig trouwens, heb mij er al goed mee geamuseerd. Ze doet me heel erg denken aan die een actrice van Sister's act, hoe heet die ook alweer? (Oewetdienawer ;-)). In een andere film is ze een stewardess, iets met Whoop en berg... Ook de andere mensen die op CID Ghana Office werken zijn heel vriendelijk.

Ik ben hier nu in het internetcafe met twee andere Belgische meisjes, Sofie en Sabrina. Zij doen hier ook vrijwilligerswerk bij CID Ghana en blijven tot januari. Ik vind het wel tof dat zij hier ook zijn! Het is leuk om af en toe Nederlands te kunnen praten en ervaringen uit te wisselen enal. We hebben al afgesproken dat we in het weekend regelmatig uitstapjes gaan doen samen. Donderdag is er een bijeenkomst op CID Ghana office, dus dan zie ik de andere vrijwilligers.

Morgen ga ik eindelijk het weeshuis waar ik ga werken bezoeken. Enfin dat hoop ik toch, want organisatie is niet de sterkste kant van de Ghanees... Ik zou gisteren en eergisteren zogezegd ook al het weeshuis gaan bezoeken. Maar nu heb ik in ieder geval wel rustig de tijd gehad om het hier wat te verkennen en me klaar te maken voor de komende maanden. Heb een simkaart gekocht, Ghanese kleren laten maken, de lokalen taal en gewoontes wat bestudeert,.... Morgen nog een fiets kopen en een workshop Afrikaans dansen en djembee en dan ben ik er helemaal klaar voor :-)

Tot snel!

Vele kusjes en een dikke knuffel...
xxxxxxxxxxxxxx
Merel