Tamale, Ghana

Hoi allemaal,
Hoe is het met jullie?
Met mij hier alles oke!

Ik las net even mijn vorige blogberichten en zie dat ik nog niet veel over Ghana zelf verteld heb.
Om eerlijk te zijn wist ik in het begin zelf ook niet veel over Ghana. Ik weet ook niet precies waarom ik Ghana gekozen heb. De cambodja-plannen gingen niet door dus moest ik iets anders zoeken en het eerste waar ik aan dacht was Ghana. Vraag me niet waarom want ik wist eigenlijk niets over dat land. Ghana kwam het eerst in me op dus ik heb niet verder gezorgd en gewoon mijn intuitie gevolgd. Door "vrijwilligerswerk Ghana" op internet in te tikken ben ik bij CID Ghana terechtgekomen en ik heb hen dan onmiddelijk en mailtje gestuurd. Een paar dagen later belden ze mij op en zeiden ze dat ze een weeshuis wisten waar ik kon werken en dat ze een gastgezin voor me zouden zoeken. Ik ben dan dezelfde dag nog vliegtickets gaan kopen, mezelf gaan laten inenten, mijn visum gaan aanvragen en 4 dagen later zat ik op het vliegtuig... En nu zit ik hier :-) Niet wetend, waarom ik Ghana heb gekozen, maar wel heel blij met die "keuze".

Ondertussen heb ik Ghana wel leren kennen natuurlijk. Om te beginnen is het hier heel warm! 35 graden ongeveer... Hoewel het nog regenseizoen is. Vaak begint het 's avonds ineens heel hard te waaien en dan is er overal spanning te merken. Alle kraampjes worden opgedoekt, was wordt binnengehaald,... Net zoals honden die erg onrustig worden als ze voelen dat het gaat onweren. Plots valt dan de regen met bakken uit de lucht en dan ligt heel de stad plat. Er is niemand meer op straat te bespeuren, geen taxi's, geen mensen, zelfs de geiten lijken verdwenen te zijn. De elektriciteit valt dan ook regelmatig uit.

Qua natuur is Ghana heel afwisselend. Op de bus van Accra, het Zuiden naar Tamale, het Noorden zag ik het landschap enorm veranderen. In het Noorden is het redelijk droog en savanne-achtig. Nu in het regenseizoen valt dat nog mee maar in het droge seizoen zou er bijna geen groen te zien zijn. In andere delen van het land heb je dan wel veel meer groen en tropische regenwouden. Je hebt ook een groot meer in Ghana, het voltameer. In deze regio zijn er ook veel bergen en watervallen. Maar daar heb ik nog niet mee kunnen kennismaken, dat is pas voor in december als ik wat ga rondreizen.

Tamale zelf is erg druk. Ze verkopen ook echt bijna alles op straat. Het is zo'n chaos in Town (het centrum). Zoals ik al gezegd heb: organisatie is echt niet hun sterkste kant. In een restaurant moet je vaak meer dan een uur op je eten wachten. En vaak brengen ze je dan nog het verkeerde ook... Het is soms wel frustrerend om in zo'n chaos te leven als je in Belgie zoveel structuur gewoon bent. Vooral als ik door town fiets merk ik dit heel hard. Het verkeer is verschrikkelijk. Auto's rijden hier zo gevaarlijk... Ze houden ook totaal geen rekening met voetgangers of fietsers. Je fietst hier naast de toeterende auto's, moet ondertussen proberen tussen de hoop slenterende mensen heen te geraken en moet ook nog eens zien dat je de geiten ontwijkt... Gelukkig is dit enkel in het centrum, als je wat verder gaat is het wel heel relaxed fietsen.

Je merkt ook direct een groot verschil tussen de mensen die aan de grote straten wonen en de mensen die in de zijstraten en kleine straten wonen. In de buitenwijken zie je ook veel meer hutjes i.p.v. huizen. Over het algemeen is er in Ghana een groot verschil in armoede en rijkdom. Je ziet ook heel veel verschillende kledij. Sommigen dragen jeansbroeken en Westerse kledij en anderen dan weer net heel traditionele gewaden. Het mooie aan Ghana is dat je hier wel veel verschillen ziet maar dat iedereen elkaar wel gelijk lijkt te behandelen  (voor zover ik gezien heb toch). Mensen zijn hier mensen; ongeacht hoe ze eruit zien, hoeveel geld ze hebben, waar ze vandaan komen of welke godsdienst ze hebben. Moslims en christenen leven hier dan ook in harmonie met elkaar. Op veel gebieden is Ghana een echt voorbeeldland. Ook op politiek vlak gaat het goed. Ghana is een democratie en heeft een stabiel bestuur. Daar zijn de Ghanezen dan ook erg trots op.

De Ghanezen zelf zijn een heel vriendelijk en muzikaal volkje. Als ze muziek horen beginnen ze spontaan te dansen. Je ziet hen er dan ook helemaal in opgaan. Heel hun lichaam beweegt mee op het ritme van de muziek. Zelfs de baby"tjes in het weeshuis kunnen er wat van! Ze zijn superschattig als ze muziek horen :)
 Ze lijken hier ook altijd vrolijk te zijn en lachen heel veel. En lachen is hier niet gewoon lachen, ze hebben echt de grappigste schaterlach die je u kunt voorstellen. Schokkeschouder, schuddebuik en billeklets inbegrepen! De Ghanezen zijn ook heel vriendelijk en behulpzaam. Hulp afslaan is hier erg onbeleefd want ze willen je juist heel graag helpen. Ze vinden het dan ook een hele eer als je hun hulp vraagt. Ik heb al een paar keer meegemaakt dat ik hier iemand de weg vroeg en dat die persoon in plaats van me de weg uit te leggen gewoon met me meeliep tot waar ik moest zijn. Al is dat meer als een kwarter wandelen, geen probleem...

Toch hebben ze ook wel gekke gewoontes hoor. Ik kan er niet direct opkomen maar er zijn er wel wat...
Ze zijn ook heel gelovig. De christenen gaan elke week naar de kerk en de moslims bidden meerdere keren per dag. Wat ook erg opvalt is hoe bijgelovig ze wel niet zijn... Op tv zie je bv. regelmatig een programma waar een profeet voorspellingen doet of mensen probeert te verlossen van het kwade. En ze geloven dat dan ook allemaal he! Ze geloven ook dat overledenen verder leven in andere mensen. Mijn broertje Elton is bv. naar zijn grootvader genoemd. En nu dat deze gestorven is geloven ze dat hij verder leeft in Elton. Zijn moeder en tantes noemen hem zelfs "daddy". Veel mensen willen ook niet dat je foto's van hen neemt omdat je dan een stukje van hun ziel zou wegnemen. Je kunt het zo absurd niet bedenken of ze geloven erin... Wat ik wel mooi vind is dat een begrafenis hier een heel feest is. I.p.v te rauwen om iemand dood, vieren ze het leven dat doe persoon gehad heeft.

Tamale wordt ook wel eens de hoofdstad van de vrijwilligersorganisaties genoemd. Er zijn hier namelijk verschillende organisaties en NGO's. De mensen hier zijn het dus wel gewoon dat er regelmatig vrijwilligers komen. Het is grappig dat ze ook allemaal je vriend willen zijn, want het is "cool" een blanke als vriend te hebben. Het is toch gek hoe zij ons met open armen ontvangen als je ziet hoe er bij ons met vreemdelingen wordt omgegaan? Ze hebben ons niets misdaan en toch worden ze niet vertrouwd en vies bekeken... Oke je kan het ergens toeschrijven als "angst voor het onbekende", want ze komen van ver en zien er anders uit. Maar dat is dan toch omgekeerd ook zo? Terwijl zij ons wel vriendelijk behandelen en perfect vertrouwen. Gisteren ging ik nog een groot pak water kopen en pas toen ik moest betalen merkte ik dat ik mijn portemonee vergeten was. Denk je dat ik terug naar huis moest om mijn portemonee te halen? Nee hoor, ik kreeg dat water gewoon mee en mocht dat geld wel een andere keer brengen. Niet omdat ze dat geld niet nodig hadden, want ze konden het heel goed gebruiken maar omdat ze erop vertrouwden dat ik dat geld wel zou komen brengen. Dat terwijl wij, blanken, hen jarenlang mishandeld en misbruikt hebben... En nog niet eens zo lang geleden; Ghana is nu 50 jaar onafhankelijk. Hun voorouders zijn dus nog slaven geweest en door ons als beesten behandeld... Ik zou het zeker begrijpen moesten zij ons niet vertrouwen of vies aankijken. Maar dat doen ze niet, integendeel! Waar halen sommige het dan in godsnaam vandaan om hen als minderwaardig te beschouwen? Alsof het nog niet erg genoeg is dat dat slavenverleden heeft plaatsgevonden... Ik zou als Belg nooit naar Congo durven denk ik. Niet uit schrik voor hoe ze me zouden behandelen, want ik ben er bijna zeker van dat ze heel vriendelijk zouden zijn, maar ik zou me zo erg schamen... Ik heb er natuurlijk zelf niets mee te maken, maar toch... Enfin er zijn wel meer erge dingen gebeurd in de geschiedenis, daar kunnen we niets aan veranderen. Het is alleen jammer dat sommigen er niets uit geleerd lijken te hebben en nog steeds hetzelfde denken als vroeger...

Nu ben ik nog vergeten vertellen over Mole....Het was een supereravaring!!!
Dit weekend ga ik naar Paga, een plek waar je veel krokodillen kan zien. Dus ik zal je na het weekend zowel over Mole als Paga vertellen.

Tot gauw!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx