Madame Mary aan het werk...

Hello hello,

Hoe is het daar?
Al aa het sneeuwen heb ik gehoord? Geniet er maar van!Hier is de Harmattan begonnen en begint het stilletjes aan ook wat kouder (lees: minder heet) te worden.

Met mij is alles heel goed, het werk op de school is ontzettend leuk!
Ik doe het echt graag! Het is de eerste keer dat ze hier een vrijwilliger hebben dus was het zowel voor mij als voor de school wat aanpassen. Ik heb zelf heel veel initiatief moeten nemen en achter dingen moeten vragen omdat ik volledig vrij gelaten werd in wat ik hier zou doen. Er wordt me hier niets opgedrongen zoals in het weeshuis, ik kan mijn eigen inbreng hier volledig zelf bepalen.

De eerste dag ben ik in alle klassen langsgeweest om de school wat te leren kennen. Ik ben begonnen in de nursery, daar zitten de aller kleinsten. Ze startten de dag met kinderliedjes en versjes die heel leuk waren . Maar nadien kregen ze les. Ze moesten om de beurt naar voren komen om het alfabet te lezen terwijl ze de letters met een stok moesten aanduiden. Ik stond er versteld van dat die dat al konden? Het kan toch niet dat mannekes van twee jaar die letters al konden lezen? Nadien deden ze hetzelfde met cijfers. De eerste kwam naar voor en begon "abcde..." terwijl hij 12345 aanduidde. Toen begreep ik dat ze natuurlijk nog niet konden lezen maar het alfabet van buiten kenden en gewoon hun leerkracht nadeden. Dit was in bijna alle klassen te merken. De leerkracht schrijft iets op het bord en de leerlingen nemen het over... De leerkracht zegt iets voor, en de leerlingen zeggen het na... In plaats van hen zelf te laten denken, spelen ze gewoon de hele tijd papegaaitje. Ik merkte dat er twee klassen samen zaten en heb gevraagd of ik een van hen mocht lesgeven. De volgende twee dagen was het geen school omwille van het offerfeest, dus ben ik pas donderdag echt beginnen lesgeven.

Ik geef les in het derde leerjaar. Het is een klein klasje van 10 kinderen, wat het lesgeven en de sfeer heel leuk maakt! Ik geef verschillende vakken; mathematics, English language, natural science en morals and religious education. Ik heb van elk vak een boek gekregen. De boeken zijn erg beperkt en basis maar toch een grote hulp want zo heb ik een idee van de onderwerpen waarover ik kan lesgeven (en hun naam in het Engels!). Het lesgeven in het Engels gaat voor de rest eigenlijk verrassend vlot. Ik maak natuurlijk wel fouten, maar meestal hoor ik ze zelf en kan ik ze verbeteren. Ik doe het ook echt graag.. Vanaf de eerste dag voelde het direct heel natuurlijk en vertrouwd aan. Het vraagt veel geduld en soms is het wat zoeken maar het lukt toch behoorldijk goed :-) Ook de cultuurverschillen maken het niet altijd even gemakkelijk.. Zowel qua onderwerpen als materiaal. In het boek morals and religious education staat er bv. een hele les over de rol van de man en de vrouw. Ik zou hen moeten leren dat de man het gezinshoofd is; hij gaat werken en verdient geld om de kinderen naar school te kunnen laten gaan, een dak boven hun hoofd en eten te geven, hij is het grote voorbeeld voor de kinderen en mag ook de namen van de kinderen kiezen. De vrouw is toch ook wel belangrijk, zij zorgt ervoor dat de keuken gekuisd wordt, dat de kinderen gewassen worden en dat er eten op (een denkbeeldige) tafel staat. Dat staat daar dus echt in he?!

Ook qua materiaal ben ik hier heel beperkt. Je hebt hier natuurlijk niet de mogelijkheid om dingen af te printen of te kopieren, dus ik moet heel veel zelf verzinnen. Ik heb een bord en krijt en zij een schrift en potlood and that's it. Ze zijn het gewoon de leerkracht na te papegaaien en gewoon aan te nemen wat de leerkracht zegt, dus is het niet altijd even makkelijk om hen zelf aan het denken te zetten. Maar ik doe mijn best. Ik geef veel voorbeelden, stel veel vragen, probeer hen zelf dingen te laten vertellen, laat hen dingen uitbeelden, doe spelletjes om dingen te oefenen,...  Ik geef hen nu al bijna twee weken les en het blijft soms toch nog heel moeilijk om hen zelf te laten denken. Maar toch merk ik ook vooruitgang. Het vraagt veel geduld maar stapje per stapje lijken we er wel te komen.

De sfeer op de school is (alweer) wel wat dubbel. Iedereen is super vriendelijk en doet zen uiterste best om me er welkom te laten voelen. Maar soms wat te zodat ik me er ongemakkelijk bij voel.
De leerlingen moeten alle leerkrachten elke ochtend groeten met een buiging, "please madame, goodmorning". Als ze iemand niet gegroet hebben, snauwt de leekracht: "hey, you didn't greet me" gevolgd door een tik...
Ik probeer hen altijd zo vriendelijk mogelijk een goeiemorgen terug te zeggen, maar toch blijf ik me er niet goed bij voelen. Ik voel mij dan net een koningin ofzo, en dat is echt geen leuk gevoel! Ik dacht vroeger dat het leuk zou zijn om beroemd te zijn, maar wat is er nu leuk aan steeds beter behandeld te worden dan de rest? Ik kan geen twee seconden rechtstaan of er komt al iemand ne stoel onder mijn gat schuiven... Als er geen stoelen genoeg zijn, staan ze hun stoel aan me af en blijven ze aandringen, zodat ik er uiteindelijk toch maar op ga zitten om van de ongemakkelijke situatie af te zijn. Ik ben al een paar keer gewoon op de grond gaan zitten maar dat vinden ze echt niet leuk.. De leerlingen willen ook constant mijn spullen dragen, mijn eten voor me gaan halen,... Als het aan hen zou liggen zou ik niets meer zelf doen... Ze willen ook dat ik 's ochtends aan de "poort" ga staan zodat de ouders kunnen zien dat ze een "white lady" op school hebben.
Ach, ze bedoelen dat natuurlijk allemaal goed, maar toch blijf ik me er ongemakkelijk bij voelen.

Tegenover de leerlingen zijn de leerkrachten heel verschillend. Je hebt er die heel speels en leuk met de kinderen omgaan en je hebt er die een hele dag met een stok rondlopen. Bij het minste delen ze tikken uit... Er zijn twee mannelijke leraren. James, de oudste, wil dit duidelijk laten voelen. Elke ochtend starten we de dag met een "assemble". Alle leerlingen verzamelen om liedjes te zingen en te bidden. (Ik ken er ondertussen al heel wat! Waaronder ook het Ghanese volkslied) Nadien roept James een aantal leerlingen naar voor om hen serieuze meppen met een stok te geven. De ene keer op hun hoofd, de andere keer op hun handen, soms recht onder hun poep,.... Elke dag vindt hij wel een excuus om dit te doen. Kinderen die hun schoolgeld niet betaald hebben, kinderen die te laat waren, die de vorige dag ziek waren, de klas niet goed geveegd hebben, hun uniformlint niet juist geknoopt hebben, kinderen waarvan de nagels niet geknipt zijn,.....Het is verschrikkelijk om dat te moeten aanzien en aanhoren... Nog steeds krimp ik ineen bij elke slag. Zoiets kun je gewoon niet gewoon worden (wat ik trouwens ook niet zou willen). Ik heb dan zoveel medelijden met die mannekes.. Zelfs de stoerstse jongens kunnen soms hun tranen niet bedwingen. Het is verschrikkelijk dat te moeten aanzien en niets te kunnen doen... Ik vraag me af wat die man zo verbitterd gemaakt heeft en waarom hij het zo nodig heeft zichzelf machtig te voelen... Dat machtsgevoel en fysiek geweld zijn hier eigenlijk overal te merken. De kinderen vechten zo vaak... Maar dat krijgen ze van in de kleuterklas dan ook aangeleerd. Als een van de kleintjes weent, gaat de leerkracht er naartoe en vraagt die: "who's beaten you?", het kind wijst dan willekeurig iemand aan (want vaak is dat kind om een hele andere reden aan het wenen), en de leerkracht gaat die persoon dan een paar meppen geven... In het begin was dat voor mij wel heel raar. Ze kwamen ook naar mij toe: "please madame, he has beaten me" en verwachtten dan dat ik die persoon ging slagen... Wat ik natuurlijk niet van plan was... Ondertussen heb ik wel mijn eigen manieren gevonden om ermee om te gaan.

Ook samenspelen is hier niet evident.. Het is ieder voor zich en de sterkste krijgt altijd zijn zin. Ik heb tijdens de les morals and religious education een oefening gedaan waarbij ze moesten samenwerken en hun antwoorden bijeen moesten leggen. Maar dat lukte echt niet.. Ze pakten elkaars kaartjes constant af om afzonderlijk te kunnen winnen. Ik vond het zo jammer dat ze niet konden samenwerken... Ik had daarom dit weekend een verhaaltje gemaakt. Het ging over een bos waarvan de bomen vergiftigd waren door slangen.. De dieren in het bos moesten dan samenwerken om een tovenaar te zoeken.. Heel cliche, onderweg komen ze dan natuurlijk vanalles tegen dat ze enkel kunnen overwinnen door samen te werken.. En ook eens ze de tovenaar gevonden hebben moeten ze samenwerken om de ingredienten voor het toverdrankje te verzamelen...Allemaal heel cliche maar het was een leuk verhaaltje geworden en de kinderen waren heel enthousiast :-) En het belangrijkste, het heeft gewerkt! Ik had ze nadien een soort van spel laten spelen waarbij ze zelf ook een toverdrank moesten maken. Als ze een opdracht volbracht hadden kregen ze een ingredient. Sommige opdrachten waren spelletjes, andere waren oefeningen over de leerstof van de voorbije dagen. Elke opdracht kon enkel vervuld worden als ze samenwerkten. In het begin verliep het wat stroef en moest ik ze vaak herinneren aan het verhaaltje. Maar gedurende het spel zag ik veel vooruitgang. Ze hielpen elkaar antwoorden te vinden, hun evenwicht te behouden, samen strategieen bedenken,... Het was zo leuk om hen onvoorwaardelijk te zien samenwerken en elkaar te zien helpen :-) Dat is voor hun echt niet evident, dus ik was super trots op hen! En blij bereikt te hebben wat ik wou bereiken.

Voor de rest gaat alles hier zijn gewone gangetje...
Ik werk elke dag tot 14u, dus heb nadien nog veel tijd om met mijn hostfamily door te brengen. Ik neem mijn zusjes en broertjes mee naar de markt, ga snoepjes met hen kopen, speel met hen, leer hen Nederlandse liedjes, zij leren mij Ghanese liedjes,... Dit weekend is mijn hostfather terug thuis gekomen. Hij heeft twee weken rondgereisd voor zijn werk. Samen met een heel team van dokters zijn ze naar verschillende gemeenschappen gegaan om een malariaonderzoek te doen en hen te behandelen.. Wat een verhalen allemaal! Ik zou er graag zijn bijgeweest.

Vorige vrijdag ben ik met een hele hoop andere vrijwilligers naar een concert geweest. Op het ticket stond dat het op 18u zou beginnnen maar om 23u was het nog niet begonnen... We zijn dan maar eerst iets gaan drinken, wat heel gezellig was! Het concert zelf was ook leuk. Ik ken ondertussen al veel Ghanese liedjes :-) Maar toch zat ik meer met mijn gedachten bij het feestje op de ksj dat op dat moment plaatsvond..

Ik ben vorige week ook nog eens langsgeweest bij het weeshuis. Het was zo heerlijk de kindjes nog eens terug te zien! Ik weet dat het niet goed is, maar kon het toch niet laten hen vast te pakken en te overladen met kusjes en knuffels :-) Ik vind het wel jammer dat ik geen foto's van mijn tijd bij het weeshuis heb (We mochten enkel onze laatste dag foto's nemen, en doordat ik zo plots ben vertrokken en mijn camera op dat moment niet bijhad heb ik er dus geen). Maar de andere vrijwilligers hebben me beloofd foto's van de kindjes te zullen doormailen :-) En foto's of niet, de echte herinneringen zal ik altijd met me meedragen...

Ondertussen is mijn laatste maand hier aangebroken..
Het lijkt zo vreemd dat ik 22 december al terug thuis ga zijn...
Maar ik ben heel blij dat ik de kerstperiode en nieuwjaar met jullie ga kunnen doorbrengen.
Eerst nog even genieten hier! En dan kan ik terug van jullie genieten :-)

Dikke dikke kus!!!
Tot snel ;-)
xxxxxxx