Anterre iedereen! :-)
De uitstap naar Mole van vorig weekend was super!
Ik ben er naartoe gegaan met Sofie (Belg), Sabrina (Belg), Elin (Noors) en Marie (Noors). Tom en Luuc, twee hollanders, hadden eigen vervoer en gingen later komen. We hadden dus een busje voor 5 personen gehuurd, komen ze daar af met een jeep met 4 zitplaatsen... Omdat we geen zin hadden om opgepropt te zitten zijn Sofie en ik vanachter in de laadbak gekropen. Het was heerlijk om daar vanachter te zitten! Lekker in het zonnetje, met onze haren in de wind en genietend van het prachtige landschap...Onze guesthouse lag midden in het nationale park. De everzwijnen, apen en antilopes kwamen dan ook letterlijk tot aan onze deur! Mole is het grootste nationale park van Ghana. Het is enorm en je hebt er veel dieren maar velen laten zich maar heel zelden zien. Wel staat Mole bekend om de plek waar je olifanten van dichtbij kan zien. In de gids noemen ze Ghana wel eens Afrika voor beginners omdat het niet het grote aanbod aan Wildlife heeft zoals andere Afrikaanse landen. Hier ga je met een gewapende gids op safari. Je verlaat de paden en trekt de natuur in op zoek naar een olifant. Op deze manier kun je de beesten in hun vertrouwde omgeving zien, wat volgens mij meer charme heeft dan in een jeep naar een kudde olifanten te zien. Wat zijn dat trouwens gigantische beesten! Het was een heel leuke ervaring om hen van zo dichtbij te zien. In Mole was er ook een zwembad waar je heerlijk kon relaxen met een prachtig uitzicht. Je moest wel je spullen goed in't oog houden want voor je het weet waren de apen ermee weg! Het was een heel grappig zicht om hen de frietjes van ons bord te zien stelen :-)
Dt weekend ben ik naar Paga geweest. Het was een uitstap met alle vrijwilligers van CID Ghana. In Paga zijn we naar een plek gegaan waar krokodillen zaten. De krokodillen zijn he gewend om mensen te zien en zijn redelijk tam dus konden we heel dichtbij komen.We konden zelfs hun staart vasthouden nadat ze een kip gevoerd hadden gekregen. Er was een krokdil die heel oud was waar je op kon gaan zitten. Ik had wat medelijden met het beest dus ben er niet met men volle gewicht op gaan zitten maar ben er toch een beetje over gaan hangen. Nadien zijn we naar een oud slavenkamp geweest. We hadden een hele goede gids. Hij kon goed vertellen en deed ook veel voor zodat we ons alles heel goed konden visualiseren. Toch vond ik het moeilijk om me echt in te leven in de verhalen. De natuur was er zo mooi... Je kon niet anders dan ervan genieten. De volgende dag zijn we naar de Tongo Hills gegaan. Daar was de natuur nog mooier.... Het was er heel warm en mijn water was op maar toch voelde ik me er geweldig door de prachtige omgeving. We hebben een van de hills beklommen. Bovenop de heuvel was een shrine die je enkel op blote voeten en in bloot bovenlijf mocht betreden tenzij je een kip offerde. We hebben voor het eerste gekozen en dus hebben we het laatste stukje van de heuvel topless moeten beklimmen. Er was niet zoveel te zien bij de shrine. Het was een offerplaats tussen de rotsen waar je eigenlijk enkel een hoop veren kon zien van de geofferde kippen... Maar het gaf toch wel een apart gevoel om daar bovenop de heuvel te staan in je blote borsten!
De week zelf verliep ook redelijk vlot. Ik heb me een paar dagen wel heel slapjes gevoeld. Ik heb dan voor de zekerheid toch maar een malariatest laten doen omdat een andere vrijwilliger van in het weeshuis malaria had en ik volstond met muggenbeten. Maar deze was gelukkig negatief. Ik denk dat het gewoon door het andere eten komt. Ze eten hier bijna geen groenten en fruit en dat begin je wel te voelen op den duur! Ik neem nu vitamienenpilletjes en voel me ondertussen veel beter.
Op het werk zijn er twee nieuwe vrijwilligers uit Nederland bijgekomen. Het is leuk dat ik de kindjes nu beter ken. Toch heb ik nog steeds wel een dubbel gevoel bij het weeshuis. Niet alle dagen zijn even leuk. Maar ik kan niet zo goed zeggen waarom en kan dat dubbel gevoel ook niet goed plaatsen... Ik ga er voorlopig blijven werken maar moest ik me er echt slechter bij gaan voelen ga ik eens met mijn organisatie praten. Het is dus wat afwachten en zien hoe de komende weken verlopen...
Ik hou jullie op de hoogte ;-)
Dikke kussen!!!
Merel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten